Wybierz swój język
Fundacja Żabińskich
Ochrona i Popularyzowanie Spuścizny po Janie i Antoninie Żabińskich
Opowieść Jana i Antoniny Żabińskich jest opowieścią o nadzwyczajnej odwadze, heroizmie, przyzwoitości i wrażliwości na ludzkie cierpienie. Jest o tym, jak postępować humanitarnie w warunkach olbrzymiego ryzyka, bezpośredniego zagrożenia życia i w czasach niebywałego terroru.
Opowieść o Żabińskich została przedstawiona światowej publiczności w książce Diane Ackerman „The Zookeeper’s Wife”, w Polsce znanej pod tytułem „Azyl”. Na podstawie tejże książki powstał wspaniały film o tym samym tytule, dzięki któremu udało się z tą historią dotrzeć do milionów ludzi, jednak wiedza na temat tego, co się wydarzyło w warszawskim Zoo podczas drugiej wojny światowej nadal pozostała nieznana dla wielu.
Historia odwagi i dzielności, wytrwania i determinacji ale też brawury. Historia niesienia pomocy i opieki nad ludźmi takimi jak my.
Jan Żabiński – Dyrektor warszawskiego Zoo wraz z żoną Antoniną uratowali około 300 osób, głównie żydowskiego pochodzenia. Jan wstąpił do podziemnego ruchu oporu i prowadził tajną operację wyprowadzając Żydów z getta do Zoo. Antonina i Jan prowadzili tą tajną operację, dając schronienie osobom w ich domu oraz w opustoszałych zapleczach klatek zwierzęcych i w pawilonach wcześniej służących zwierzętom będącym ich podopiecznymi Zoo. Ukrywający się goście zostawali u nich najczęściej kilka dni, po czym przenosili się do kryjówek bardziej sprzyjających dłuższemu pobytowi. Jednak były też osoby które pozostawały na dłuższy okres czasu. Cały ten ruch pomocy (często również swoim przyjaciołom i ich rodzinom) Żabińscy kontynuowali z narażeniem życia swojego jak też ich małego synka Rysia (urodzonego w 1932 r.).
To jest ich ogromnej wartości spuścizna i niezwykła lekcja humanitaryzmu dla przyszłych pokoleń.
Niewiele osób ma świadomość, że willa Żabińskich, willa dyrektora Zoo - która jest sercem historii Żabińskich - nadal stoi wewnątrz warszawskiego Zoo.
Dlatego tak ważnym jest, aby pamięć o ich czynach i niezwykłej postawie była stale przypominana i stanowiła przesłanie i jednocześnie przestrogę dla współczesnych ludzi.
Cele działania
Głównym celem fundacji jest ochrona i rozpowszechnianie spuścizny po Żabińskich, zarówno w Polsce jak i na świecie, jednocześnie skupiając się na odrestaurowaniu Willi, jako muzeum światowej rangi oraz na zbudowaniu dodatkowego pawilonu służącego jako centrum edukacyjne gdzie będą pokazywane prace artystów, zbiory naukowca którzy (lub ich rodzina) ukrywali się w Willi oraz prace naukowe Jana Żabińskiego i książki Antoniny Żabińskiej. Planujemy, żeby dzięki naszym działaniom zarówno Willa jak i pawilon będą służyły razem jako Muzeum Żabińskich – pomnik pamięci o czynach i niezwykłej postawie Antoniny i Jana Żabińskich.
Historia
Dr. Jan Żabiński – bardzo ceniony naukowiec (zoolog) i nauczyciel był współzałożycielem warszawskiego Zoo oraz jego dyrektorem od roku 1929. Jan Żabiński zbudował i rozwinął Zoo oraz przekształcił go w jeden z najbardziej znanych i podziwianych ogrodów zoologicznych w Europie. Był on autorem wielu popularnych książek zoologicznych jak również nauczał w kilku gimnazjach. Żył z żoną Antoniną i synem Ryszardem w willi pośrodku Zoo, gdzie jego syn Ryszard urodził się w roku 1932, a córka Teresa w roku 1944. Jan i Antonina spotkali się w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Pamięć i uznanie
Obydwoje Jan i Antonina otrzymali przez lata wiele honorów, uznania i poszanowania. Jan i Antonina Żabińscy zostali uhonorowani przez Państwo Izrael, które przyznało im tytuł „Sprawiedliwych wśród Narodów Świata” we wrześniu 1965 r. W październiku 1968r. Dr. Jan Żabiński posadził drzewo na Górze Pamięci w Jerozolimie podczas ceremonii sadzenia drzew w Yad Vashem.
Filmy z kampanii
Wywiad z Teresą Żabiński
Willa Żabińskich w warszawskim ZOO
Debata o filmie „Azyl” z Teresą, Szewachem Weissem i Wojciechem Kozłowskim.
Teresa Zawadzka-Żabińska
Zmarła 30.01.20021
W głębokim żalu informujemy o śmierci Teresy Zawadzkiej-Żabińskiej w dniu 30.01.2021, córki Jana i Antoniny Żabińskich. Teresa urodziła się w willi Dyrektora Zoo w 1944r. Podczas drugiej wojny światowej i była ostatnim członkiem rodziny Żabińskich która żyła w willi, gdzie jej rodzice ukrywali około 300 żydowskiego pochodzenia uciekinierów z warszawskiego getta pod groźbą utraty ich własnego oraz ich dwojga dzieci życia. Jedyny brat Teresy zmarł w roku 2019.
ZOBACZ STRONĘ POŚWIĘCONĄ JEJ PAMIĘCI
Skontaktuj się z nami
Zapraszamy do kontaktu wszystkich odwiedzających naszą stronę internetową. Aby uzyskać informacje o tym, jak się z nami skontaktować, kliknij poniższy przycisk.